Fjallganga á malbiki

Það getur tekið á að klífa gangstéttarkanta og forða sér undan bílum sem flæða um strætin eins og jökulár. Fyrir áhugasama um fjallgöngur á malbikinu í Reykjavík í bland við bókmenntir þá verður ganga í kvöld kl. 20. Sjá hér: www.bokmenntir.is
Staðalbúnaðurinn verður eflaust gps/áttaviti, gönguskór og hrein eyru.

Ferðin

á Vestfirði var einstök og ógleymanleg. Á fyrsta degi var brunað í Stykkishólm (stoppað í miðju Kerlingarskarði til að gæða sér á heimasmurðum samlokum) og tjaldvagn festur aftan í bílinn frá Tjaldvagnaleigunni sem ég mæli með: www.tjaldvagn.is. Þar sem bílferðin tók mun styttri tíma en við áætluðum skoðuðum við nýtjargað Norska húsið (og tjörulyktin fylgdi okkur í ferðinni) og rúntuðum um bæinn. Síðan tókum við Baldur til Brjánslækjar. Á myndinni sést hvernig húsmóðirin matreiðir kakósúpu í Flókalundi en þar gistum við fyrstu nóttina.

Á öðrum degi skildum við tjaldvagninn eftir í botni Patreksfjarðar og tókum stórgrýtta, snarbratta og þrönga veginn niður að Rauðasandi. Þessir vegir eru ekki fyrir lofthrædda. Á Rauðasandi var mikið rok en við skoðuðum samt fjöruna og fengum okkur síðan vöfflur á flotta kaffihúsinu við Saurbæ.
Á myndinni sést Rauðisandur til vesturs í áttina að Látrabjargi. Því næst sóttum við Tjaldvagninn og keyrðum beint að flug- og minjasafninu Hnjóti sem við skoðuðum í bak og fyrir. Skutbílinn mjakaðist í lágum gír yfir að Breiðuvík þar sem við gistum næstu nótt. Ótrúlega fallegur staður með gylltar sandstrendur. Þar náðu húsráðendur að heilla okkur upp úr skónum, mig með því að hafa 15 mínútna internet innifalið í gistingunni og Kidda með því að hafa ótakmarkað kaffi innifalið. Sá getur drukkið kaffi!
Á myndinni er Freyja í Breiðuvík að týna "fræ" til "gróðursetningar" en rauðu kornin á hundasúrublómunum voru efst á vinsældarlistanum til "gróðursetningar" og fuglafóðrunar.

Á þriðja degi vöknuðum við í brakandi blíðu og tókum stefnuna á Látrabjarg. Það er ólýsanlegt að koma að svona stóru bjargi sem yðar af lífi og gargi.
Krísuvíkurbjarg er reyndar við túnfótinn fyrir þá höfuðborgarbúa sem vilja upplifa brot af Látrabjargi. Yfir hádegisverði í Breiðuvík spurði ég húsráðendur,,Hvernig er heiðin?" (spurning sem varð einhvers konar þema fyrstu dagana enda ekkert nema grýttar heiðar á milli þorpa), svarið varð til þess að við hættum við að keyra heiðarnir við Trostansfjörð og fara frekar til baka að Flókalundi og þaðan yfir Tröllaháls að Dynjandisheiði. Við gerðum það en tókum smá útúrdúr með sjoppustoppi á Patreksfirði. Á leiðinni var hlustað á Mugison, Sigur rós, Gosa og Ávaxtakörfuna og aðstoðarbílstjórinn var alltaf tilbúinn með kortið í kjöltunni. Að lokum var ákveðið að gista við fossinn Dynjanda. Fossinn er einn sá fallegasti á landinu.
Þessi dagur var sá sólríkasti í ferðinni og skrýtið (fyrir Sandgerðing sem þekkir bara flatlendi) að verða vitna að því hvernig myrkrið skall á þegar sólin hvarf á bak við fjöllin.

Eftir að hafa pakkað saman hófum við fjórða daginn á kaffiheimsókn að Hrafnseyri, fæðingarstað Jóns Sigurðssonar. Hrafnseyrarheiði fékk blóðþrýstinginn til að stíga en þetta hafðist á 20-30 km hraða. Í Þingeyri átum við tjaldvagnasmurðar samlokur (sparnaðarráð í dýrtíðinni) og fórum í sund eftir að hafa skoðað víkingaslóðir. Eftir það var brunað beint á Ísafjörð. Við komum okkur fyrir í Tungudal, rúntuðum um bæinn og fengum okkur síðan sveitta og gómsæta hamborgara á Cafe Amma Habbý á Suðavík en ég mæli með þeim skemmtilega stað.
Fyrir háttinn var tekin stutt kvöldganga um Tunguskóg.

Á fimmta degi héldum við um hina frægu Óshlíð til Bolungarvíkur. Við rúntuðum um bæinn í rigningargráma og í sjoppunni var loksins hægt að skipta út kælikubbum en maturinn var við það að skemmast í hitanum í kæliboxinu. Önnur þemaspurning ferðarinnar var: ,,Skiptið þið út kælikubbum?"
Eftir kærkomið bað í Sundhöll Ísafjarðar var haldið til Flateyrar. Þar var okkur boðið í mat til Kidda Valda og Soffíu (föðurbróður Kidda míns) þar sem yrðlingurinn Týna vakti mikla kátínu hjá Freyju. Þaðan var haldið í kvöldkaffi til Grétars og Mundu en hann er föðurbróðir minn. Það var gaman að heimsækja loksins Flateyri og frændurnar þar, þetta litla þorpa á flatri eyri hjá stórum fjöllum. Við þökkum kærlega fyrir okkur!!

Sjötti dagur hófst á því að við fórum aftur til Flateyrar. Kiddi hafði spurt frænda sinn í hálfkæringi kvöldið áður hvort væri kayakleiga á Flateyri. Með það sama var síminn tekinn upp, hringt í rétt númer og bókaður tími. Kiddi hvarf á kayak í tvo klukkutíma. Við mægður veifuðum honum og komumst að því að bíllinn var orðinn rafmagnslaus. Planið var að fara í sund svo við vippuðum töskunum úr bílnum og röltum af stað. Á leiðinni í sund ákvað ég að fara frekar í kaffi til Soffíu sem ég og gerði. Soffía skutlaði okkur síðan til Mundu þar sem við fengum okkur kaffi og Grétar frændi kom og gaf bílnum start (en Soffía skutlaði mér áður að bílnum). Vegalengdir eru ekki miklar í svona litlu þorpi en samt keyrir fólk allt enda miklu fljótlegra. Það var skemmtilegt að koma aftur í Flateyri og hitta aftur frændurna. Eftir þetta óvænta ævintýri var brunað til Ísafjarðar og keyptur miði í bátsferð til Vigurs. Í Vigri var allt krökkt af uppstökkum Kríum (gestir fengu lífsnauðsynlegt prik til að verjast goggi).
Þar sáum við líka fullt af Lunda og Teistu. Gaman að sjá Teistuna í návígi og hennar heiðrauðu fætur en það kom mér á óvart hvað Teistan er stór. Sáum líka Kríuunga og Teistuunga. Síðan var dýrindis kaffihlaðborð í gula húsinu á myndinni eftir gönguferð um eyjuna. Áður en haldið var til skips fengum við að sjá dúnhreinsunina og minnsta pósthús á landinu. Eftir nokkra rigningu reyndist þurrt að mestu þennan dag og því grilluðum við kvöldmat við tjaldvagninn. Kvöldrúnturinn var til Suðureyrar þar sem við rúntuðum um bæinn.

Sjöundi dagur fór mest í heimför. Keyrðum beina leið til Flókalundar eftir sjoppustopp á Þingeyri. Þegar við komum að Flókalundi kom í ljós að við þurftum að bíða ansi lengi eftir Baldri. Því brunuðum við á Bíldudal, fengum okkur kaffi á matstofunni en gáfum okkur ekki tíma til að heimsækja ,,Melodíur minninganna" en gerum það bara næst. Fórum með Baldri til Stykkishólms og skiluðum tjaldvagninum. Brunuðum síðan heim með viðkomu í hefðbundinni vegasjoppu.

Fyrir þau ykkar sem eruð ennþá að lesa þá vil ég enda þetta á þremur atriðum sem ég sá að einkenna Vestfirði (og ég hef hvergi séð annars staðar):
* Yfirbyggðir fiskihjallar
* Skilti á húsum sem segja ,,Varúð, hætta á snjóhruni af þaki"
* Stólar, borð og kaffi við sundlaugarbakka

Vestfirðir framundan

Þá er fjögurra vikna sumarfrí hafið. Fríið byrjaði á því að tölvan mín losaði sig við öll forrit, þar með talið netið. Það er ótrúleg lífsreynsla að hafa kvöldið framundan og geta valið á milli lesturs, skrifs og sjónvarps. Lesturinn hefur haft yfirhöndina og nú er ekkert um annað að ræða en krota texta í skyssubókina. Það krefst útsjónasemi og nýrrar hugsunar að lifa án word, excel og netsins. Núna sit ég á Borgarbókasafni og kemst þar á netið, slík er fíknin.

Framundan er vikuferð um Vestfirði og spennan magnast. Vestfirðingar eiga hrós skilið fyrir flottan vef: www.vestfirdir.is.

Stefnan er tekin á Baldur, Rauðasand, Hnjót, Látrabjarg og síðan er algjört möst að skoða "Melodíur minninganna" á Bíldudal. Að öðru leyti er ekkert planað nema vonandi fáum við kaffi á Flateyri.

Ógn

Víða svitna ráðamenn yfir yfirvofandi hryðjuverkaógn og vissulega er sú ógn slæm. Einhvern veginn finnst mér stafa meiri ógn af siðblindum viðskiptamógúlum. Þegar fjársterkir aðilar og jafnvel hópur þeirra sér einhvers staðar gróðavon þá er hún nýtt hverjar sem afleiðingarnar verða fyrir almenning. Getur verið að almennum borgurum standi meiri ógn af því en hryðjuverkum?

Siðapostulinn

er kominn upp í mér þessa dagana. Kannski ég ætti að setja upp síðu sem bendir á hnignandi siðferði samborgaranna og fá ábendingar frá lesendum. Hver veit nema að ég fengi dálk um málefnið á síðum blaðanna. Siðapostulinn tekur til máls.