Ég tók áskörun Davíðs og gerðist þátttakandi í þessari Vínkeðju.
Fyrir páska fékk ég rauðvínsflösku að nafni Montefalco Rosso (af árgerð 2005) senda til mín í vinnuna frá Vín og mat. Vegna mikilla anna við skólalestur gafst því miður ekki tækifæri til að bjóða vínveittum vinum í mat til að deila bragðinu. Tók hins vegar þá stefnu (sem verður stundum þegar flott rauðvín bíður manns) að opna flöskuna, dreipa á hálfu glasi, setja tappann aftur í og geyma í ísskáp (það sagði eitt sinn vínsmetandi maður mér að væri hægt). Svo er flaskan dregin fram aftur við næsta tækifæri enda ætti flaska að geymast í ísskáp í um eina viku.
Fyrsta smakk fór fram yfir Kiljunni síðasta miðvikudag og í kvöld var þeim mikla áfanga fagnað að hafa lokið lestri á bókinni "The Medieval Saga" eftir Carol Clover fyrir lítið skólaverkefni.
Montefalco vínframleiðslan kemur frá samnefndum bæ í Ítalíu.
Ég veit eins lítið um vín og hugsast getur og þess vegna líður mér svolítið eins og dulbúnum veðurfræðingi í beinni útsendingu að reyna að rýna í veðurkort. Hér koma þær hugmyndir sem hafa sprottið fram við smakkið:
Það er ljósrautt, nei annars er það ekki meira út í vínrautt? Það er bragðsterkt og líka fullt af léttleika og þar af leiðandi örugglega gott með ítölskum mat eins og fiski, kjúklingi eða pasta. Er það sætt eða súrt? Hmm, kannski í súrari kantinum - getur verið að þessi spurning eigi betur við um hvítvín? Það er ríkt af tanníni því það situr eftir í glasinu þegar því er velt þar um. Dropar leka eftir barminum hægt og rólega eins og rigning á rúðu. Eftirbragðið er reykur, mold, gróður jarðar og tvítyngdar eikartunnur (nei hægan hægan).
Það er óhætt að mæla með flöskunni og bragðinu, hver veit nema ég bjóði góðum hópi kvenna á ítalskt kvöld með þessu víni (síðast þegar við hittumst var það Frida og Mexíkó). Hér er annars lærðari lýsing á víninu þó að mín flokkist vonandi undir meiri frumlegheit.
Ég skora hér með á Arngrím Vídalín, íslenskunema og ljóðskáld, að taka við keflinu!
1 ummæli:
Prufa
Skrifa ummæli