er orð dagsins á fugli dagsins. Fyrir nokkrum árum fór ég í könnunarleiðangur út fyrir borgarmörkin. Á Kleifarvatni synti einmana Himbrimi og ég fór út að Krísuvíkurbergi að skoða fugla. Maður þarf ekki að leggja á sig ferðalag þvert yfir landið (t.d. á Hornbjarg eða Látrabjarg) til að komast í almennilegt fuglabjarg - það er eitt rétt fyrir utan borgina. Í kjölfarið varð þessi texti til:
Í sama mund og Kolla reytir sig á Vigri situr Grágæsamóðir í makindum við Tjörnina og virðir aðvífandi skáldkonu ekki viðlits. Hún reytir sig alla svo næðingurinn smígur inn í holótt beinin en Grágæsamóðirin setur verndarvæng yfir ungana og þykist ekki sjá flugþrána í göngulagi skáldkonunnar.
Á sama tíma stígur Skarfur upp á stein við Stykkishólm, breiðir út vængina og messar yfir óhreinum sálum svartfugla. Hann minnist Súlunnar sem mistókst lending á Eldey vegna mergðarinnar og Geirfuglabeinsins undir fit Lundans á skeri skammt frá. Hann varar við ofbeldishneigðum Störrum sem slást í þakskeggi við Óðinsgötu á meðan einmana Himbrimi syndir um Kleifarvatn í leit að slagsmálum. Lofsamar varnarlist Fýlsins sem spúði á ferðamenn við Krísuvíkurberg og dyggðir Ritunnar sem veitti syndugri Álku sáluhjálp á næstu syllu.
Að lokum minnir hann á að Haftyrðillinn er farinn fyrir fullt og allt, flúinn undan skítugum hugsunum fugla á útskerjum.
Og þegar Skarfurinn setur vængina niður hvísla öldurnar amen og ungi sleppur undan væng Grágæsamóðurinnar.
Á Vigri brýtur goggur gat á heiminn og skáldkonan gengur um Tjörnina með hugann við sprungur í himninum og verður ekki vör við gæsaunga undir fæti.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli