Haustlauf

Hér er allt að fyllast af gulum laufblöðum og það rignir. Getur verið að fyrri hluti októbers sé einn af bestu tímum ársins? Þá er vetrarrútínan komin í gang og maður kominn í æfingu að skutla krakkagríslingnum á réttum tímum í hinar ýmsu tómstundir. Maður ratar í réttar skólastofur á næstum réttum tíma og farinn að venjast nýjum andlitum í Árnagarði. Haustið er staðreynd og ennþá örlítill ilmur af sumri í jörðinni, ef maður þefar vel. Veturinn getur brostið á hvað úr hverju og skammdegið er líka á næsta leyti með öllum sínum léttþunga. Og það besta er að jólin eru ekki ennþá orðin yfirvofandi spenna. Litadýrðin minnkar smám saman og maður sættir sig við að ef það er ekki frost þá er rigning. Hér er allt að fyllast af gulum laufblöðum og um leið og ég þramma yfir þau kasta ég kveðju: „Takk fyrir súrefnið í sumar.“ Það rignir.

Annars má ég ekki vera að þessu því sonurinn (3 ára) ber í mig pönnukökur, pylsur og banana úr leir og allt yfirmáta gómsætt. Þegar hann er spurður að því hvort hann sé litli kokkurinn þá þverneitar hann og segist verið stóri kokkurinn.